Gedichten. Deel 1. Teksten

[300] Fata morgana^(aant.)

Uit leegte's hinderlagen
komen de jakhals tijd
en de hyena vergetelheid
aan heugenissen knagen,
die ik mij, wil het God behagen,
moet dragen naar de eeuwigheid;

- totdat het woord hen weer bevrijdt:
in een al fonkelender vragen
dijt het gedenken uit tot sage,
waarin de liefde houdt gespreid
sluimering over zaligheid
waarmee wij bij elkander lagen.

Maar als ik deze zekerheid
ook kwijt moet worden en versagen,
in een al hachelijker wagen
van beeld en rijm, in stagen strijd
tegen het niet, als wijd en zijd
zijn woestenijen mij vervagen
en geen teeken mij onderscheidt
van zand en stof... Heer, hoor dit klagen:
ik houd U aan uw eigen beeld,
dat we in elkanders oogen zagen.