Gedichten. Deel 1. Teksten

[262] Wederkeer^(aant.)

Een bijna blind verleefd gedacht
legt zich als weten in mij open,
uit schemer van verloren zijn:

eenmaal zal ik weer bij u zijn;
ik doe de deuren naar u open
en zie dat gij mij hebt verwacht.

Gij legt uw handen in de mijn',
staande duizelt het in de hoofden
van blijdschapbloed, het uw en mijn
in eender zoet met het geloofde
bijeen, gij voelt de vele hinden
van het verlangen overloopen
naar verten, die met ze verzwinden.

Uit eeuwen gaan uw oogen open
voor het ontvangen van het vinden.