Gedichten. Deel 1. Teksten

[220] Laat ik u langzaam...^(aant.)

Laat ik u langzaam, ongeweld-
dadig ontdoen van duisternis,
nu uw verleden verloren is,
waaruit geen naam meer welt.

En zij voor uw vege mond gesteld,
pril van den dood, dit naakte lied,
en zing, want anders is u niet
gegeven - en wordt niet ontsteld

voor de komende tweede duisternis.