Gedichten. Deel 1. Teksten

[198] (O wind die mij onwetend houdt)^(aant.)

O wind die mij onwetend houdt
van wat de dag in zich verbergt
aan duister goud, het is niet erg,
als ik maar in mijn handen houd
uw goddelijke waaien
om door het haar te aaien
van deze vrouw;
als ik met lied op lied herstel
uw altijd dwingender bevel,
leeg en bereid te liggen onder
uw stem, om stem te vinden zonder
ander gerucht dat hinderen zou
dan het fluisteren van deze vrouw.