Gedichten. Deel 1. Teksten

[180] (Weemoed omdat de dood het weet,)^(aant.)

Weemoed omdat de dood het weet,
dat ik van u verwijderd werd.
Nu werpt hij tusschen mij en u
zijn schaduw en zijn net.

Nu moet 'k door zijn gebied tot aan
de wrong van mijne vingers om
Uw keel, die stik-fluisteren zal:
waarom?
Omdat gij niet gekozen hebt
toen het nog kon.
Dan lag er nu geen schip
verschimmeld aan de horizon,
Dan was er nu geen kind
gebleven zonder vorm.
Dan was er nu geen koninkrijk
verschrompeld tot een som.