Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 37]

[72] (In dit doodzieke lentebegin,)^(aant.)

In dit doodzieke lentebegin,
waar de winter nog midden in
het hart legert, wordt gehoord
een eerste tekort aan verdediging:
op de poort,
die eeuwen geleden openhing,
maar gesloten werd op een moord,
die hij een avond aan haar beging,
worden zachte vingertoppen gehoord:
de eerste sidderingen van den dood,
die nameloos tot het leven weer openging
en bewijs van alvergeving.

O bloem, die maar eens in de eeuwen groeit,
uw geur verzadigt mij van overdoodsch geluk.
Als ik u aan mijn lippen hef, dan wordt bedrukt
mijn ziel van u, drinkend uw hemelmoed.