Afvaart

[p. 25]

De Slag

Nu strijdt het hart zijn laatste slag:
de jaren trekken hun legers samen,
de zomers gaan vooraan, vlag aan vlag,
vanen aan vanen.

Ver aan de einders van den dag
komen de winters, o grijze mannen
met sneeuwen manen en stilte van hart;
zij scharen zich ter linker kolonnade.

Maar achter de bergen, in reserve,
wachten de gouden paarden van de herfst.
Een kind van lente houdt daarbij wacht

.... en zich bezinnend, neuriënd zacht
gaat ongewapend naar uwe tenten
onder den ademloozen hemel van den dag.