De zangvogeltjes. Deel 4

7. Het Avondklokje.

Zeer matig.
Naar eene Volkswijze.

1. 't Zon-ne - tje gaat van ons schei-den, 't A-vond-rood
kleurt weêr het veld. Zoe - te rust mo - gen wij
2. Sche -me - ring daalt op de dre-ven, De a-vond-ster
glanst reeds van ver. Straks staat Gods naam weêr ge-
3. Wel-kom ver- kwik - ke - lij - ke a-vond, Dank, die uw
zoet heeft be - reid! Rust na den ar-beid - hoe

[p. 10]

 

1. bei - den, Nog door geen zor - gen ge - kweld!

 

{ Hoort gij, hoe 't klok - je, met lief - lij - ken klank }

 

{ Ons weêr naar huis roept, tot be-de en tot dank? }

 

Lui nu, o klok - je, lui voort - Sla - pen wij

 

straks on - ge - stoord!

 

2. schre-ven, Schit-tren - de in ster - re bij ster!

 

{ Hoort gij, hoe 't klok - je, met lief - lij - ken klank }

 

{ Ons weêr naar huis roept, tot be-de en tot dank? }

 

Lui nu, o klok - je, lui voort - Sla - pen wij

 

straks on - ge - stoord!

 

3. la - vend! God heeft ons 't le-ger ge - spreid!

 

{ Hoort gij, hoe 't klok - je, met lief - lij - ken klank }

 

{ Ons weêr naar huis roept, tot be-de en tot dank? }

 

Lui nu, o klok - je, lui voort - Sla - pen wij

 

straks on - ge - stoord!