De zangvogeltjes. Deel 2

13. Wederzien.

Langzaam en zacht.
J.H.C. Bornhardt.

1.{Vol van hei - li - ge ge-dachten Treed ik vaak naar
{Daar voel ik mijn leed ver-zachten, Daar voel ik mij
2.{We-der - zien, die Je-zus minden, Ou-ders, vrienden
{Die mij 't goe - de leerden vinden, Voer-den op het
3.{Za - lig denkbeeld: eeuwig le-ven, Waar geen scheiding
{En met al - len, ons ge - ge - ven, Le-ven met ver-

[p. 9]

 

1.{'t kerkhof heen;

 

{wèl, al-leen.

 

}O, van uit die groene zo-den, Waar zij

 

rus-ten, mat en moê, Ruischt er van mijn lie - ve

 

doo - den, 't Blij-de we - der - zien mij toe.

 

2.{mij-ner jeugd,

 

{pad der deugd,

 

}Weder-zien die lie-ve kranken, Om wier

 

wel-zijn ik zoo bad. Om wier ster- ven ik moest

 

dan - ken, Voor wie d'aard geen vreugd meer had.

 

3.{is of nacht.

 

{jong-de kracht!

 

}Leven, om met rei-ne klanken, Voor dien

 

heilstaat ons be - reid, God te lo - ven en te

 

dan - ken, In der eeu - wen eeu - wig - heid.

 

 

 

w.w.