Stijfkopje omnibus (onder pseudoniem Ankie Aalders)

[p. 39]

Hoofdstuk III.

De werkzaamheden in Parijs.

Willy en monsieur Duval waren aangekomen.

Het was in de late namiddag - ongeveer half zeven - dat zij op het plein voor het Gare du Nord stonden.

Willy was van de lange treinreis een beetje moe geworden.

Zij keek wel geïnteresseerd in het rond, maar schonk aan hetgeen zij zag toch niet de aandacht, die zij er anders aan gegeven zou hebben. Het was haar net of zij naar haar bed verlangde.

Meneer Duval riep een taxi aan.

‘Taxi!’

Een snelle wagen hield voor hem stil.

‘Rue du Pré!’, zei hij tegen de chauffeur.

In snelle vaart reed Willy nu door Parijs. Door de raampjes kon zij een en ander waarnemen en monsieur Duval gaf er een toelichting bij:

‘Dit is de beroemde Boulevard St. Michel.... en dat daar is de Notre Dame!’

Willy knikte en nam alles vaag in zich op. Zij besloot een volgende dag zelf eens op onderzoek uit te gaan en al die bezienswaardigheden te verkennen.

Madame Duval was een gezellige vrouw van omstreeks veertig jaar.

Zij was één en al hartelijkheid voor Willy.

Zij vroeg of het meisje vermoeid was, eerst wat rusten wilde, voordat zij gingen eten.

[p. 40]

Maar dat wilde Willy niet.

Haar vermoeidheid begon al weer aardig weg te trekken.

Ook wilde zij niet kinderachtig zijn en over moeheid klagen.

Dat deden grote mensen niet na een reisje van Amsterdam naar Parijs!

Het eten werd opgediend.

Een beetje anders was het dan Willy het thuis gewend was.

Maar het smaakte toch heerlijk.

Het opmerkelijke was, dat de heer en mevrouw Duval er een glas wijn bij dronken. De fles stond op tafel. Willy nam ook een beetje, maar zij vond het niet zo heel lekker.

Lachend merkte monsieur Duval op:

‘Dat went wel!’

Madame knikte en voegde bij de woorden van haar man:

‘In Frankrijk drinkt iedereen bij zijn maaltijd wijn. Wijn is een product van het land, ma chère!’

Ja, dat had Willy wel eerder gehoord.

Na het eten kwam er koffie.

Met veel melk!

Die vond Willy bijzonder lekker.

Na even de Franse dagbladen ingekeken te hebben, zei de heer Duval:

‘Over twee dagen ga je maar aan het werk, Willy!’

Over twee dagen?

Verbaasd keek zij hem aan.

Zij had gedacht, dat zij morgen al aan de slag zou gaan op het kantoor van de handelaar in parfumerieën.

Hij schudde het hoofd:

[p. 41]

‘Eerst ga je met mijn vrouw wat verkenningstochten door de stad maken, lieve kind!’

Dat was geen kwaad plan.

Madame voegde erbij:

‘We gaan heerlijk winkelen!’

Willy vond alles prachtig.

Zij hielp madame in de keuken met het afwassen van de vuile boel en het bleek haar al gauw, dat zij het ook met madame bijzonder getroffen had.

Toen zij die avond vroeg in bed lag was zij er van overtuigd, dat wat monsieur en madame Duval aanging, zij het in de grote Lichtstad best een poosje zou kunnen uithouden.

Zij geloofde, dat zij de mooiste kamer van het huis gekregen had.

Het was een ruim vertrek, aardig gemeubileerd, hoewel naar de moderne begrippen van Willy een tikje ouderwets. Maar het had de schijn of juist dat ouderwetse er de gezelligheid aan gaf.

Gauw sliep ze in.

De volgende ochtend werd zij door een klopje op haar deur gewekt.

Het was madame Duval, die haar het petit dejeuner - het ontbijt - op bed bracht!

Verschrikt keek Willy naar haar polshorloge, dat zij op het nachtkastje gelegd had.

Ongelooflijk!

Het was al half tien!

Had zij zo schandalig lang geslapen.

Zij maakte madame duizend excuses, maar deze lachte en zei, dat ze na de reis eens heerlijk uitgeslapen had.

Toen ging ze op de rand van het bed zitten.

Monsieur Duval was al naar zijn kantoor.

Willy wilde weten:

[p. 42]

‘Waar is dat kantoor?’

‘Op de Boulevard St. Germain!’

Daar had Willy wel eens van gehoord.

Madame zei:

‘Blijf nog gerust een uurtje liggen, meisje! Dat zal je goed doen!’

Maar daar dacht Willy niet aan.

Toen madame verdwenen was en zij haar ontbijt op had - wat smaakten die harde, knappende broodjes lekker - sprong zij uit bed en ging zich aan de wastafel wassen.

Heerlijk dat koude water!

Het bleek een warme dag te zijn.

Hoe zou moeder het nu thuis hebben?

Die dacht op het ogenblik vast aan haar en haar vader ook!

Zij zou hun vandaag al een brief of een ansichtkaart sturen.

Dan wisten ze tenminste, dat ze goed aangekomen waren, monsieur Duval en zij!

Tegen elf uur stond madame Duval gereed om uit te gaan.

De woning van de heer en mevrouw Duval was niet ver van een bushalte.

Madame zei:

‘We gaan eerst een lange tocht met een bus maken. Dan leer je Parijs zo'n beetje kennen, mijn lieve kind!’

Willy vond alles best zoals madame het bedisselde. Het leek haar heerlijk om in een bus door het drukke Parijs te rijden en dan nog wel met een gids naast zich als madame Duval, die natuurlijk als geboren Parisienne Parijs op haar duimpje kende.

Het werd een heerlijke tocht.

[p. 43]

Willy zag van alles. Ook maakten madame Duval en zij een wandelingetje door één van de grote mode-magazijnen van Parijs.

Die avond zond Stijfkopje een opgetogen brief naar huis. Zij was in de wolken over Parijs! Tout court: in de wolken!