Het zanduur van den dood

[p. 33]

Ik had haar lief

Ik had haar lief en wist nog niet waarom,
ik wist alleen zij had twee boezemrozen,
die droeg zij lichaamloos en zonder blozen
tussen haar handen in een glazen kom.

Ik had haar lief en was nog veel te dom,
ik zag de rozenwaters driftig drijven
en dacht hoe kan zij koel en nuchter blijven,
want argeloos spoelt zij zichzelve om.

Ik had haar lief en wilde niet ontwijden
haar prille hoogmoed en ik heb gedacht:
men tilt niet onbeschroomd de wa terzijde.

Doch eenmaal op een lauwe zomernacht,
laat ik mijn handen in haar handen glijden
over de nevel van het nageslacht.