Het zanduur van den dood

[p. 32]

Ik weet het, God

Ik weet het, God, ik wandel op Uw hand,
de zachte rimpels zijn de aardse wegen:
men wandelt altijd weer zichzelve tegen,
want aan de wereld grenst geen overkant.

Als alles lukt valt men niet van de rand
en aan het schoonste komt men uitgekeken;
men meerdert met de jaren zijn gebreken,
alleen de vaste lijnen houden stand.

Maar op een nacht vult zich Uw hand met dromen
en schuift Uw vinger met een speels gebaar
een kleine bruid tot waar de kind'ren komen.

Uw palm wordt zachter en het bed is klaar
- de sterren zijn in aantal toegenomen -
dan sluit Uw hand en vormen zij een paar.