Het gevecht met de muze

[p. 14]

De vrome wens

De liefste zit weer te dromen,
afwezig achter haar huid;
daar kan ik toch met inkomen
of ik moet mijn eigen huid uit;
als dàt kon dan was ik den koning te rijk,
dan nam ik vannacht nog naar haar huid de wijk,
ik voel me'in de mijne volkomen vervuild,
ze is zo beregend en is zo behuild;
als dàt kon dan had ik al tien jaar eerder
mij met de eerste de beste passeerder
op de Damstraat omgeruild.