Gedichten

[p. 216]

't Oorlogsrumoer

't Oorlogsrumoer is tot mijn hof gekomen:
't Kanon brult zijn metalen keelgat heesch;
De lucht is stoffig van geluid. Ik lees
Horatius' Carmina onder de boomen.

En 't is of in een gouden net van droomen
Wij ons verstrikken kunnen, nu de vrees
Haar intocht zeker waande. Vink en mees
Fladdren vreesàchtger door de bloemaromen.

Een appelbloesem dwarrelt neer en kust
De bladzij waar de dichter zegt te drinken,
Slurpend den wijn; òp fladderen de vinken,
Door weer een grauw van de' einder verontrust.
Oorlog, natuur, verlede', o lichte lent',
Vinden elkaar in een subliem moment.