Gedichten

[p. 214]

Het berkeboompje

Het berkeboompje is uitgeloopen.
Ik heb het elken dag bespied:
Of nog het volk der blaadjes niet
Uit 't knoppenleger kwam geslopen.

Nu, plotsling breekt zijn donker open
In groene vlindertjes, en ziet
Eenzelfde groene wasdom schiet
Op uit den akker van mijn hopen:

De vrede, de te lang verbeide,
Ontbot, zoo wonderlijk en vreemd.
Ik voel 't als iets dat in mij dijde
En eindelijk zijn uitweg neemt.
Reeds roert het alom in ons bloed;
O Land, straks zijt gij vrij, voorgoed.