Gedichten

[p. 192]

In het rampjaar, I

Ik zit alleen in lompen en verdriet,
Naakt op de vaalt, tusschen de vogelkelen:
Een instrument, waarop de Muzen spelen
Naar willekeur, als stormwind op het riet.

Al naargelang, al naargelang ook niet
Zij hare luim over mijn ziel verdeelen,
Zoo zing ik. - En de regen hecht zijn vele
Parelen aan de snaren van mijn lied.

En zie, zij komen badderen en twisten
Mijn vrienden, aan de vaalt, over mijn lot,
Niet wetend, dat een onbekende god
In mij gelijk een storm wil zijn geboren,
En zulks niet achtend ook, àls zij het wisten,
Want smaad is al het goddlijke beschoren.