Gedichten

[p. 176]

[Oranjewoud] III

Een faun zit tegen het hol avondrood
Gehurkt, L'Après-midi d'un faune te spelen,
Slechts gestoord door heldere vogelkelen
Vanuit een rozelaar, onwerelds groot.

Kleine nimfen schommelen in een boot
Op den parkvijver en tusschen de vele
Eilanden van herfstbladeren, die gelen;
Purper roert zich in het woudgraf de dood.

Want met een bovenwereldsch welgevallen
Blaast de fluitspeler op zijn fluit bergaf,
Met een lichte bries, allen in het graf:
Nimfen, rozen en de blaadren die vallen,
Krijgslieden, keizers, heerschers en vazallen
En mij en dit lied; wij verklinken allen.