Gedichten

[p. 175]

[Oranjewoud] II

Warm was de dag en als een perzik blond,
Maar nu Phoebus met zijn twee snelle paarden
Het zonnewiel wegdreef over de aarde,
Stijgt het donker uit den purperen grond.

En waar zooeven nog de bokspoot stond
Te dansen in het holst der rozengaarde
En zijn lippen zich uitgelaten paarden
Met een veel blanker vleesch en zoeter mond,

Gaan nu, door het gras en de madelieven,
Sluipende, elk stil zijns weegs, de gelieven,
Zwijgzamer dan ooit van elkaar vandaan,
En over hunnen halfverganen luister,
Terwijl de rozen snikken in het duister,
Stijgt de kleine, naakte, zilveren maan.