Gedichten

[p. 174]

Oranjewoud, I

Aan de oevers gisten rottende blaren
Tot een wijn, die in den vijverpoel staat
Te geuren, inktzwart blinkend, desolaat,
Achter het roestig riet der vroegre jaren.

En een rozelaar, rozen in de haren,
Nimfelijk en zoet als een honingraat,
Wiegelt zich in de heupen, 't vol ornaat
Spieglend in der visschen holoogig staren.

Bruine satyrs met blanke vrouwen saam
Vrijende in de purperen alkoven
Tusschen de groengrijze bosschages, loven
Den warmen dag, prijzende Bacchus' naam;
En twee zwanen, in hun subliemen ijver
Blind daarvoor te zijn, spieglen in den vijver.