Gedichten

[p. 171]

Najaar

Het landschap is vol vochtige geluiden
- Regen, naregenend uit bleeke luchten -
Nu de vogels, in wijdvertakte vluchten,
Sliertende pelgrimeeren naar het Zuiden.

En de torens, die hun den hemel duiden,
Slaan hun uren dof als vallende vruchten;
Hun klank gaat over het land als een zuchten
En als de verregende geur der kruiden.

Rond de hoornen, de gehuchten en dorpen
Wordt een grijze lasso van licht geworpen;
Herfsthemelen ontrollen hun banier.
En de in de lucht ontkiemde vogelscharen
Waaien weg, vervagend, om te verjaren
In een warmeren uithoek, ver van hier.