Gedichten

[p. 169]

De Zuiderzee

De golven graven eindeloos op zee
Elkanders graf, bloeien op en vervagen,
Gelijk ook de kleine botters opdagen
Om weer te verdwijnen, van lieverleê.

Water en lucht bouwen grootsch een allee
Waarin de rukwinden de meeuwen schragen,
Achteloos - gelijk de golftoppen dragen
Hun makkers op de wateren beneê.

Maar bij windstilte lijkt het waterveld
Soms een antiek spiegelglas dat, vergrijsd,
Al sinds eeuwen niet meer werd gepolijst;
En de meeuwen krijten ééns zoo ontsteld,
IJlend als verschietende sterren voort,
Elk naar hun eigen rampzalige oord.