Gedichten

[p. 150]

Dernier adieu

Ieder afscheid bergt een wederkomen,
Nimmer gaat de ziel op reis voorgoed.
Maar de minnaars der superbe droomen
Zit het afscheid nemen in het bloed.

Zoo het overschot der troubadouren,
Aan de wereld reeds sinds lang ontwend:
Het vervagen tot op de contouren
Is hun eenig leefbaar element.

Zij die om een droom de vrouw verlaten,
Wier bestaan hier geen vervulling vindt -
Groot en als een huis vol open gaten,
Groot en open als de avondwind.