Gedichten

[p. 117]

Rondeelen, I

Geen gaven spilt Natuur om niet;
De nanacht ziet den morgenstond
Terug als een bleekroode wond
En 't licht ruischt als etherisch riet
Door het gordijn tot op den grond.
Maar tusschen de geliefden, ziet,
Op 't bed zit met gesperden mond
- Gedroomd als een hoog merellied -
Het kind, dat hongrig mereljong,
Te beven op mijn muzisch riet;
Geen gaven spilt Natuur om niet.