Gedichten

[p. 44]

Bekentenis

Welaan dan, lief, andere wezens
Belagen mij en ik heb weliswaar
Van hun bestaan geen tastbare gegevens,
Maar daarmee is hun wil niet minder waar.
Het zijn de Muzen, lief, althans haar teekens.
Ik zie hen als ik in uw oogen staar:
Daar staat het licht gesplitst in dubbellevens.
En als ik zedig uwe hand omvat,
Voel ik den vingergreep der Muze zwellen;
O, het is triestig, allerliefste, dat
Ik u dit diepste nimmer kan vertellen,
Maar het is beter; het zou u ontstellen
Als ik u zei, dat ik nooit u alleen,
Een nachtlang eenzaam en alleen bezat,
Maar steeds de bij zit, die gijzelve scheen,
De Muze, mee in u heb liefgehad.