Gedichten

[p. 43]

Landelijke herfst

Hoe krachteloos doleeren
De blaren door de perken;
De wind geeuwt door de kieren
Van de gebarsten zerken;
De zwaluwlooze hemel
Staat als een leeg gehunker
Over het grijs moeras;
Alleen de oevers schuimen,
Een nimf oogt door de pluimen:
De uitspanning is verlaten
En doodstil het terras;
Een kind sprokkelt er takken
Met halfverkleumde handen
En dunt het siergewas.

Een schot verschuift de stilte
- Geluid zet om in kilte -
Over het lage land.
De hond klemt in zijn tanden
Den dooden goudfazant.