Gedichten

[p. 36]

Dichters epitaaf

Dan, als de witte bloesem
Wegdwarrelt, overal,
Van wijn de welle droesem,
Van water het verval
En van de vocalisen
Slechts stofgruis over is,
Kies ik het laatste wonder,
Dan bind ik schaatsen onder
En neem de hindernis;
Ik slier in gouden vreugden
Over het pad der deugden
Met rinkelend alarm
En val langs duizend zonnen
Naar waar ik ben begonnen,
In Gods gestrekten arm.