Gedichten

[p. 22]

Verzen en vrouwen

Een dichter schrijft slechts voor een dichter verzen,
En voor de vrouwen, die geen vers verstaan,
Maar schoone vrouwen schenken hem den waan
Dat zij er van genieten als van kersen.

Doch zou een vrouw één enkel vers begrijpen,
Dan werd haar gaafste spiegel overbodig,
En had zij voor haar schoon beaming noodig,
Dan zou zij naar een verzenbundel grijpen.

Men drage nooit een bundel op aan vrouwen,
Dan krijgt het vers de waarde van een toost
Dien men verlegen uitgiet in haar mouwen.

Er blijft den dichter slechts één schrale troost,
Dat zij - maar dat is zelden te aanschouwen -
Voor verzen wèl, voor spiegels nimmer bloost.