Gedichten

[p. 15]

Het schoonst is zij

Het schoonst is zij, de lende schuin gedraaid,
De boezem scheef en op de lichtgetorste
Gave van haar ontbloote linkerborste:
Eén enkle roos, waardoor de zephir waait;

Maar ook wanneer op boezem zij en buik
Terneerligt kan mijn oog geen weerstand vinden;
Dan zie ik hoe mijn vruchtbare beminde,
Zich schuil legt achter een gesloten luik.

Ik hoor Respighi's edele fonteinen:
Zij is het bekken van gekelkt ivoor
Waarin de waaiers parelend verdwijnen;

En wie haar mint dwaalt bleeke kamers door,
Die geven zicht op kleine rozenpleinen
En daaraan gaat het sterkste hart teloor.