Gedichten

[p. 9]

Sonnetten

Ik schrijf sonnetten om het klaar geheim
Dat in de laatste regels is te vinden;
Men kan de Muze eerst het haar ontbinden
En haar dan vangen in een bed van rijm.

Ik schrijf sonnetten om het klaar gewin
Van wijsheid na de dronkenschap der woorden;
Men vult het kleed met rozen tot de boorden
En stort den buit de laatste regels in.

Slechts in sonnetten blijft de Muze trouw,
Schenkt zij den dichter duurzaam wedermin
En eigenhandig grif ik in de schouw:

Ik ben haar God en zij is mijn Godin.
Van al wat schoon is ben ik man, zij vrouw.
Er schuilt in alle schoonheid dubbelzin.