Nieuw biographisch, anthologisch en critisch woordenboek van Nederlandsche dichters. Deel 2

[Pieter van Campen]

Campen (Pieter van), Leermeester der Wis-, Landmeet- en Aardrijkskunde, Zeevaart en Boekhouden te Leyden, waar hij in het jaar 1820 overleed, liet aldaar in 1778 bij D. du Mortier drukken eene Beschouwing van de Schepping der Wereld, in dichtmaat, door hem in een Vergaderinge van vele Liefhebberen van Weetenschappen uitgesproken en toegewijd aan zijne Leerlingen, den 2^den dag van Louwmaand 1778.

Hier ziet men eenen drom van kostlykhêen en wondren,
Hier ziet men meer dan ooit mijn dichtmaat uit kan dondren;
Des knielt zij, bloozende, aan de voeten van de geen
Die luistren naar haar zang, en poogt met smeekgebeên,
Bij elk, verschooning van haar laagheid te verwinnen.¹

zegt hij op de beschouwing der rijke Oosterlanden. De daarbij gevraagde verschooning had de man dan ook wel noodig. Hij heeft zelfs zeer wijs gedaan indien hij de wenk van zijnen beoordeelaar, in de Hedendaagsche Vaderlandsche Letteroefeningen² gevolgd is, toen deze zijne Muze raadde dat zij niet meer zoude pogen

te deunen op de snaaren van haar lier.³

Wij stemmen althans dien beoordeelaar volkomen toe, dat zijne Muze de regte Clio niet was en meenen,

1 Beschouwing van de schepping der wereld, bl. 35.

2 D. VI, bl. 271.

3 Beschouwing van de schepping der wereld, bl. 40.

[p. 3]

zijn vermoeden, dat Urania, zoo Van Campen zijne gedachten in Proza wilde uitdrukken, hem beter zou doen schrijven, ook later te hebben bevestigd gezien. Althans hij was een zeer werkaam Lid en zelfs een der oprigters van het Wiskundig genootschap Mathesis Scientiarum Genetrix, dat thans nog te Leyden bloeit, in welks uitgegevene werken stukken van hem voorkomen, die van zijne bekwaamheid in dat vak getuigen; terwijl er bovendien nog onderscheidene andere niet onverdienstelijke wiskundige werken van zijne hand bestaan. In het jaar 1777 moet hij reeds hebben in het licht gezonden: eene Dichtmatige Redevoering over de oudheid en den voortgang der Wiskunde, welke wij echter niet kennen.¹

1 In eene zeer uitvoerige maar ongunstige beoordeeling van het eerstgemelde dichtwerk, in de Poetische Snapper onder de zinspreuk: vrank en vrij. Gedrukt voor rekening der Maatschappij 1778, worden bladz. 102-112 vele curieuse staaltjes van Van Campens dichtvermogen aangehaald, welke het oordeel hierboven over hem uitgesproken volkomen staven. Liet ons bestek het toe wij zouden de lachlust onzer lezers door de mededeeling kunnen gaande maken.