Biographisch woordenboek der Nederlanden. Bijvoegsel

[Adrianus Bogaers]

BOGAERS (Adrianus), zoon van Frans Bogaers en Maria Elisabeth Guicherit, werd den 6^den Jan. 1795 te 's Gravenhage geboren, bezocht vroeg de hoogeschool, promoveerde op zeslien-jarigen leeftijd te Leiden in de regten en werd terstond advokaat. Nevens de regtsgeleerdheid beoefende hij de wiskunde, waarin hij als landmeter een goed examen aflegde. Achtervolgens werd hij benoemd tot regter en tot onder-voorzitter der arrondissements-regtbank te Rotterdam. Den 15^den Julij 1828 trad hij in den echt met Maria Elisabeth Gleichman, die hem op 31 Maart 1829 een zoon en dochter nalatende, ontviel. Eerst in 1832 op 37jarige leeftijd deed Bogaers zijne intrede in de letterkunde met een dichtstuk Volharden (11 Novemb. 1832), een klein gedicht, dat een man openbaarde in wien de poëzy en het kloekste verstand met de rijkste vinding vereenigd waren. Eens het ijs gebroken zijnde, bruischte Bogaers als 't ware de poëzywereld in. In 1855 gaf hij Jochebed, ‘een tafereel tintelend van gloed en gevoel, prachtig van versbouw, getuigende van ongemeene meesterschap over vorm en taal’. Weldra volgde de tocht van Heemskerk naar Gibraltar, door de Holl. Maatsch. met goud bekroond. Dit keurig gedicht werd 5 jaren later gevolgd door Adams eerstgeborene, ‘Dat gewrocht meer tweespraak dan verhaal, is zoo kiesch als dichterlijk in fiksche alexandryne gelijk zijn Jockebed behandeld, waarmêe Bogaers de reeks van gedichten van langeren adem besloot.’

[p. 126]

Op dezen trits van dichtstukken volgden, na een tijdruimte van 16 jaren, drie bundels tot het verhalende vak behoorende. In 1856 verschenen zijne Balladen en Romancen, waarvan hij in 1862 eene tweede uitgave bezorgde, doch ruimschoots verrijkt met andere soortgelijke stukjes, zoodat het een nieuwen bundel mag heeten, en den veranderden titel van Balladen en andere dichtstukjes ten volle rechtvaardigt. Reeds in 1852 waren zijne Dichtbloemen uit den vreemde verschenen. In 1859 sloot Bogaers zijne dichtbundels met de Gedichten, ‘eene geurige verzameling, eene terugspiegeling van wat geestigs, wat vernuftigs, wat luimigs door hem ook was geschreven.’ In 1851 bekroonde de Koninkl. Akademie van Belgie zijn overheerlijken Lierzang ter nagedachtenis van de koningin van Belgie. In 1857 verschenen: Het Metalen Kruis 27 Aug. 1856, in 1857 Tollens (bij den dood van Tollens), bij de onthulling van het standbeeld van Tollens (24 Sept. 1860), Jubelzang 1813-1863. In 1871 gaf N. Beets, Bogaers gezamelijke gedichten, zooveel mogelijk naar tijdsorde gerangschikt, in 2 dln. in het licht. Op lateren leeftijd hield hij zich bijzonder met de taalstudie bezig en verrijkte hij de Taalgids met vele bijdragen, die met anderen door prof. Brill te Rotterdam in 1872 onder den titel van Taalkundige opstellen werden in het licht gegeven.

Van Bogaers werkzaamheid op taalkundig gebied, getuigen ook zijne glasariums op dichters de XVII eeuw, a.o. op de werken van van Anna Bijns, Vondel, Bilderdijk, van welke eenige door den druk aan het publiek zijn medegedeeld.

Voorts bestaat er van zijne hand eene Verhandeling over de uiterlijke welsprekenheid, die door de Holl. Maatsch. werd bekroond.

Bogaers was een vurig beminnaar van reizen, heeft bijna geheel Europa doorkruist en overleed den 11^den Augustus 1870 te Spa, eene dochter, jonkvrouwe Elize Bogaers, nalatende.

Hij was ridder van den Ned. Leeuw en lid van vele letterkundige genootschappen, o.a. van de Maats. v. Ned. Letterk., op wier verzoek F.A. Snellaert zijn leven beschreef, die voorkomt onder hare Levensb. van 1871.

Zie ook Huberts, enz., Biogr. Woordenb.; Schotel, Tollens en zijn tijd; Spectator 1870.