Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 18

[Frederik van Teutem]

TEUTEM (Frederik van), in 1774 te Rotterdam geboren, werd in 1792 proponent bij de remonstrantsche broederschap, en bediende als zoodanig een tijd lang de gemeente te Delft. In 1794 werd hij predikant te Dokkum, in 1796 te Gouda, in 1804 te Utrecht, en nam sedert 1816 ook den dienst te Amersfoort waar. In 1834 werd hij emeritus, vertrok naar Gelderland en overleed den 17^den Januarij 1848. Te Dokkum was hij lid der Munnicipaliteit, doch liet zich geen politieke betrekking opdragen. Te Gouda fungeerde hij een tijd lang als rector der latijnsche school. Te Utrecht nam hij (in 1813), als lid der schoolcommissie, zitting, en was van 1817-1845 haar voorzitter. In het Departement der maatschappij tot Nut van 't Algemeen was hij, van 1805-1844, in commissiën,

[p. 84]

bij feestvieringen, door redevoeringen enz. bijzonder werkzaam. Ook bij het doofstommen-instituut maakte hij zich te Utrecht van 1817 af, eerst als secretaris, daarna als voorzitter, verdienstelijk. Van Felix Meritis te Amsterdam was hij honorair lid, lid van het collegie van curatoren van het remonstrantsch seminarium, van het provinciaal Utrechtsch genootschap, van de maatschappij van Ned. letterkunde en correspondent der Tweede Klasse van het kon. Ned. instituut.

Velen zijner afzonderlijke verhandelingen en redevoeringen zijn gedrukt en opgenomen in het Mengelwerk der Letteroefeningen en van den Recensent over den Recensenten. Anderen afzonderlijk uitgegeven.

Redevoering ter gelegenheid van het plegtig Nationaal feest, gehouden 19 Dec. 1799, het 5^de jaar der Bataafsche vrijheid, op verzoek van den Raad van Gouda.

De kinderliefde van Jezus, geschetst in eene leerrede over Marc. X:13-16. 1798.

Feestrede bij de vervulling van mijne vijftigjarige bediening, in 1844.

In 1797 verscheen zijne Prijsverhandeling Over de oorzaken van het verval in den openbaren eeredienst en de middelen van derzelfs herstel.

Bijbelsche tafereelen, bijzonder tot opscherping van den spreuk en het gevoel voor de Evang. geschiedverhalen. 1802-1805. 2 Dln.

Proeven van christelijke Godsvereering, naar aanleiding van godsdienstige gezangen. 1808.

's Menschen bestemming en pligt in christenleer en christentroost ontwikkeld en op belangrijke onderwerpen toegepast, in kerkelijke redevoeringen. 1817.

Leerredenen ter christelijke viering van den kinderdoop, plegtige toediening van den doop aan bejaarden en openbare bevestiging en inzegening van nieuwe leden der kerk. 1821.

In den tijd der Fransche overheersching, zijn ook van hem verschenen: Woorden van troost voor onze dagen, in Leerredenen.

Ook vertaalde hij uit het Hoogduitsch, Fransch en Engelsch, o.a. St. Clair en Olivia. Utr. 1816.

Zie Jaarl. verslag der Alg. vergad. d. Maats. v. Ned. Letterk. 1848; Boekzaal voor Febr. 1848; Tideman, Rem. Broeders, bl. 69, 77, 258, 299, 376; F.v.T., geschetst als ijverig bevorderaar van het geluk zijns naasten door opvoeding en onderwijs enz., door J.C. Voorduin; Rogge, Bibl. v. Rem. Geschrift. bl. 262.