Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Tweede stuk

[Reijer Hendrik van Someren]

SOMEREN (Reijer Hendrik van), zoon van Hendrik van Someren en Anna Nolst, werd den 26 Maart 1787 te Rotterdam geboren. Van zijne jeugd af voor den handel opgeleid, wijdde hij zijn vrijen tijd aan de beoefening der dichtkunst, letteren en geschiedenis, en sloot hij zich allereerst aan bij de in zijne geboortestad destijds, onder de leiding van den predikant Jan Scharp, ijverig werkzame maatschappij Verscheidenheid en overeenstemming, waarvan hij in 1811 werkend lid en in 1824 lid van verdiensten werd. Sedert werd hem het lidmaatschap van dertien andere genoorschappen, zoo in het noorden als zuiden des vaderlands, aangeboden; benoemde hem de koning tot ridder van den Nederlandschen Leeuw, en de tweede klasse van het Koninklijk Nederlandsch Instituut tot correspondent. Van den 22 December 1837 tot aan zijn dood, den 11 Mei 1851, stond hij als burgemeester en schout aan het hoofd van het ambacht Kralingen, terwijl hij aldaar van den jare 1840 af den post van kerkvoogd bij de Hervormden bekleedde.

Van Someren was een oorspronkelijk dichter, in wiens verzen spranken, ja dikwerf vlammen van echte poëzij aangetroffen worden.

Zijn Lofdigt op Simon Stevin en dat op Jan van Eyk behaalden bij de Koninkl. Maatschappij van Vaderlandsche Taal- en Letterkunde te Brugge, zijn dichtstuk Het gevoel van Eigenwaarde bij het Amsterdamsche genootschap Tot Nut en Beschaving, en zijn Lofdicht op Willem George Frederik, Prins van Oranje, de gouden, zijn Lofdicht op Petrus Paulus Rubens, bij de Koninkl. Maatschappij van Taal- en Dichtkunde te Antwerpen, zijn Herstel der Moedertaal in de zuidelijke Provincien, bij de Koninl. Maatschappij Rethorica te Gent, en zijn Lofdicht op de Volksplantingen te Frederiksoord bij de genoemde Maatschappij te Brugge, de zilveren medaille. Toen Belgie in opstand kwam, en het vaderland ook aan geldmiddelen nood leed, bragt de dichter het door hem verworven eermetaal in 's rijks schatkist ten offer, en zag

[p. 840]

zich daarenboven, twee jaren later, ook nog benoemd tot eersten luitenant bij het corps Landstorm der stad Rotterdam. Zijne gedichten zijn deels afzonderlijk, deels in jaarboekjes uitgegeven, en verschenen ook te Amsterdam in 1822 bij J. van der Hey in twee bundels in 8^o. Na zijn dood gaf Dr. J. Wap te Utrecht bij L.E. Bosch en zoon 's mans Verspreide en nagelatene Dicht- en Prozastukken in het licht. Tot de laatsten behooren zijn verhandeling over den Voordeeligen invloed des schilders op de nationaliteit zijner Landgenooten en zijne Redevoering over Willem van Lumey, Graaf van der Marck, welke laatste ook blijken draagt van van Someren's ervarenheid in de geschiedenis zijns vaderlands, waarvan ook De St. Elizabeths nacht A. 1471, Dichtstuk in Drie zangen. Utrecht 1841, proeven geeft. Letterkundige verdiensten heeft zijn stukje Over het volkslied Wilhelmus van Nassauwen met eene Bijdrage van Mr. P.A. Brugmans. Utrecht 1834. In dit stukje beweerden beide heeren dat Coornhert de vervaardiger van het volkslied was, terwijl Dr. Schotel het in een afzonderlijk uitgegeven geschrift aan Marnix van Aldegonde toeschreef.

Van Someren trad in den echt met Geertruid van Gelderen, die hem zes kinderen, drie zoons en drie dochters, schonk.

Zijn portret door G. de Meijer vervaardigd, verscheen in koper gegraveerd, en met zijn fac-similé er onder vóór den Nederlandschen Muzen Almanak van het jaar 1834.

Zie zijne Biographie vóór zijne Verspreide en nagelaten Dicht- en Prozastukken; Handelingen der Maatschappij van Ned. Letterk. over 1851; Proces-verbaal der buitengew algem. rergatering van het Kon. Nederl. Justit., 15 Dec. 1861; Nieuwenhuis; Vorwoert; Kobus en de Rivecourt; Muller, Cat. v. portr.