Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 16

[Frederik van Reede]

REEDE (Frederik van) of Rhede, broeder van Arnold en Gerard van Reede, aldus genoemd naar het vlek of de heerlijkheid van dien naam in het bisdom van Munster. De leden van dat geslacht verspreidden zich door Gelderland, Twente en het Sticht van Utrecht. Frederik werd in 1226 door Gerard van Nassau, graaf van Gelderland, gekozen ter vereffening der oneenigheden tusschen hem en Otto van der Lippe, bisschop van Utrecht, om eenige goederen in Sarland. In dat zelfde jaar wordt hij nogmaals vermeld als getuige, in zekere uitspraak, door den pauselijken gezant tusschen den gemelden bisschop en Floris IV, graaf van Holland. Daarenboven stond hij, in 't volgend jaar, als getuige over de vrijheden, door Gerard, graaf van Gelder, aan de opgezetenen van de Veluwe verleend. Tien jaren later onderteekende hij, als getuige, een brief, rakende eene overeenkomst tusschen Otto, graaf van Gelder, en Hendrik van den Berg, wegens het regt van voorspraak of advokaatschap van de kerk

[p. 136]

van Embrik. De drie broeders stonden, in 1233 over den Brief, bij welken Otto, graaf van Gelder en Zutphen, aan de stad Arnhem eenige stedelijke privilegien toestond. Nogmaals vinden wij hen gezamentlijk vermeld, in een Brief van 1250, bij welken Otto van Gelder zekere gift, door zijne voorouders aan het klooster Bethlehem, bij Deutekom, gedaan, bekrachtigde. Frederik had ten huwelijk eene dochter uit het geslacht van Munster, en liet na Bitter, heer van Rheede, in 1260 en 1274 vermeld en gehuwd met eene dochter van den graaf van Loon, en liet na Frederik, die in 1296 aan Reynold, graaf van Gelder, het huis Nyenbeek op de Veluwe opdroeg, en Christina van Romberck huwde.

Zie Ferwerda en Kok.