Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 14

[Antoinette Ockerse]

OCKERSE (Antoinette) dochter van Rudolph Ockerse, openbaar notaris te Vianen, en van Alida Joorman, werd in 1763 te Vianen geboren, was eene dichteres van smaak, die zich geheel naar haren man, den beroemden dichter en aesthetiker Joannes Petrus Kleijn, Raadsheer in het Hof van Politie en Justitie van Gelderland, en diens dichttrant vormde, gelijk hare in 1800 in het licht verschenen Oden en Elegien (in 1809 met de Nagelaten Gedichten van J.P. Kleijn, en op nieuw Arnhem 1818 gedrukt) en hare in 1817 Nieuwe Dichtkundige Mengelingen (Amst. 8^o) genoegzaam aantoonen. Behalve deze gaf zij in 1792 gezamentlijk met haren echtgenoot, een bundel Gedichten (Utrecht 8^o) Mengelingen in Proza en Poëzij (Leijd. 1817 2 d.) en in hetzelfde jaar gedichtjes en vertellingen voor kinderen (kl. 8 met en zonder plat.), die door Nieuwe gedichtjes en vertellingen voor kinderen gevolgd werden. Al deze dichterlijke voortbrengsels geven haar een eervolle plaats in de rei onzer Nederlandsche dichteressen. Als prozaschrijfster gaf zij soms heerlijke proeven van

[p. 19]

haar soms godsdienstig gevoel in hare Gedachten bij het graf van R. Blair (1797 Zalt Bommel 1819. 12 2^o dr.), en De Bijbel een bron van goddelijk onderwijs voor den mensch en zijne dagelijksche levensbetrekkingen (D lft 1825 2 d.) In 1822 gaf zij met haren broeder een Gedenkzuil op het graf van J. Bellamy in het licht. Zij overleed te Leyden 25 Dec. 1828.

Zie van der Aa. N.B.A.C. Woordenb. o.h.w., Klein, Vrucht. en Result, van een zestigjarig leven (voorb.) bl. 3. Glasius. Godgel. Nederl. o.h.w.