Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Lucas Merens]

MERENS (Lucas), te Hoorn 5 Julij 1795 geboren, studeerde te Leyden, werd in 1816 prop. te Utrecht, was van 1817-1819 pred. te Woudenberg, in 1819 te Edam, van 1820-1822 te Delft en vervolgens te Utrecht, waar hij 9 Aug. 1863 overleed. Hij was ridder van de Ned. Leeuw, voorzitter van het prov. kerkbestuur en praetor van den ring. Zijne lijkrede werd gehouden en uitgegeven door zijn ambtgenoot W.J. Jorissen, en bij die gelegenheid verscheen er ook een gedicht tot zijne nagedachtenis. Zijn portret is in kl. 8^o gegraveerd. Hij heeft een zoon nagelaten, die in 1866 te Vlissingen was, en geschreven heeft.

Hij gaf in het licht:

Leger predicatie over Spreuk. XVI vs. 32^b.

[p. 634]

Redevoering op de algemeene vergadering van het Ned. Zendelinggenootschap 1845. gr. 8^o.

Zie Jorissen, Leerrede over Hand. XX:24-27 ter gedachtenis van L. Merens gehouden; Abbing, t.a.p. bl. 117; Boekz. d. Gel. Wer. 1863 b: bl. 219; Heringa, Kerk. Raadgever en Raadvrager, D. I. bl. 185.