Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Albert Willem Melchior]

MELCHIOR (Albert Willem), of, gelijk Vriemoet hem noemt, Melchioris of Melchiors, werd den 12 Mei 1685 te Herborn, waar zijn vader, Joannes Melchior, hoogleeraar in de godgeleerdheid en predikant was, geboren. Zijne moeder heette Margaretha Neef. In prille jeugd (1689) verloor hij zijn vader, en begaf zich zijne moeder naar Duisburg, waar hij zijne eerste en ook zijne akademische opleiding, onder toezigt van zijn halven broeder, Johan Godfried Buchmann, hoogleeraar in de godgeleerdheid, genoot. Het vroegtijdig afsterven van dezen was oorzaak dat hij zich naar Franeker begaf, waar hij de lessen van Rhenferd over het oostersch en die van Vitringa en Roëll over de godgeleerdheid hoorde, en den laatste bij zijne verplaatsing naar Utrecht in 1704 volgde. Na in het volgende jaar eene Disputatio de Principiis religionis verdedigd en uitgegeven te hebben, werd hij in zijn vaderland onder de kandidaten tot de H. dienst opgenomen en vertoefde te Duisburg vier jaren bij zijne moeder, totdat hij in 1709 het predikambt te Mulheim aan de Rhoer aanvaardde. Na verschillende beroepen te hebben afgeslagen, nam hij in 1719 het professoraat in de theologic en philologie aan het gymnasium te Hanau aan, en opende zijne lessen met eene Oratio de religione et verae religionis criteriis. Vijf jaren later (1723) beriepen hem curatoren der Hoogeschool te Franeker, in plaats van Campegius Vitringa, tot Hoogleeraar in de godgeleerdheid. Na eerst den rang van Theol. doctor verworven te hebben, aanvaardde hij den 22 Maart 1724 zijn ambt met eene Oratio de necessario veritatis et pietatis conjugio (Franeq. 1723). In het volgende jaar werd hem het onderwijs in de kerkelijke geschiedenis toevertrouwd. Volgens Sepp gaf Melchior aan zijne lessen

[p. 556]

een sterk apologetisch karakter, gelijk ons nog blijkt uit zijne Disputationes de miraculis et apologia pro miraculis.

Het hier te lande bekend geworden Deïsme (dus vervolgt hij) dwong hem tot het verdedigen der wonderen des Bijbels, terwijl zijne gemoedelijke leerredenen in de Waalsche gemeente van Franeker voorgedragen, van zijn streven getuigden, om, gelijk hij bij zijn optreden verkondigd had, waarheidsliefde en vroomheid des harten naauw verbonden te houden. Welk een hoogen prijs men op zijn onderrigt stelde, kunnen wij eenigzins althans weten, zoodra wij ons herinneren dat prins Willem, gedurende diens verblijf in Franeker, in 1726 en 1727 in de godsdienst de leiding van Melchior genoot, om bij een volgend verblijf te Utrecht gelijke lessen van de hoogleeraren in de theologie, H.S. van Alphen en F.A. Lampe te ontvangen.

Melchior mogt geen hoogen ouderdom bereiken. Hij overleed 11 Aug. 1738. De hoogleeraar Vriemoet hield een lijkrede op hem. Hij huwde Charlotte Pluckers, dochter van Joannes Pluckers, koopman te Elberfeld, en van Maria Siebels, die hem 4 kinderen naliet, van welke twee hem overleefden, Johannes Albertus en Maria Elisabeth, gehuwd met Zachaeus Gerroltsma, J.U.D., secretaris van curatoren te Franeker.

Hij schreef:

Dissertatio de Cherubinis gloriae eorumque mysterio. Hanov. 1724. 4^o,

Disputationes de miraculis. Hanov. et Fran.

Apologia pro miraculis Christi et expositionibus patrum allegoricis, adversus Thon. Woolstonum. Ibid. 1731. 4^o.

Diss. de patribus in Mosen, nube et mari baptizatis. I Cor. X:2. Rs. Jo. Cluver. Franeq. 1736. 4^o.

Sicilimentorum variorum libri duo, in quibus de rebus variis inprimis ad leges mosaicas de muliere Sota ac Goele disseritur. Franeq. 1739.

Oratio in obitum Petri Latane. Franeq. 1726.

Selecta Sacra. 1751.

Synopsis theologiae naturalis bleef onvoltooid in hands.

Zie Vriemoet, Ath. Fris. a. 794; Wielingii Prog. fun. in ej. obitum in Miscell. Gron. T. II. Fasc. I. p. 129; Glasius, Godg. Ned. o.h.w.; Sepp, Joh. Stinstra en zijn tijd, D. I. bl. 39, 58; Bibl. Brem. Cl. 1. p. 158; Cl. VII. p. 144, 1058; de Crane, Over de familie Hemsterhuis, bl. 75; Jöcher, Adelung, Kobus en de Rivecourt.