Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Philippus Matthaeus]

MATTHAEUS (Philippus), zoon van Bernard Mathaeus en Elisabeth Orting, werd 11 Dec. 1621 te Marburg geboren, en na de voorbereidende wetenschappen aldaar geleerd te hebben, in 1639 naar de school te Cassel gezonden waar hij zich onder Johannes Combachius in de wijsbegeerte en welsprekendheid, en onder Petrus Dauberus in de beschaafde letteren oefende. Hierna legde hij zich zoo te Cassel als te Groningen en te Bremen, waar Gerhardus de Neufville toen een grooten roem had, op de geneeskunde toe. Van Bremen begaf hij zich in 1645 naar Franeker, waar hij Johannes Antonides van der Linden hoorde en in 1650 verkreeg hij te Leyden, na het verdedigen eener Dissertatio de Jctero, de doctorale waardigheid. Te Franeker wedergekeerd, werd hij reeds in het volgende jaar, in plaats van van der Linden, die naar Leiden beroepen was, eerst buitengewoon, vervolgens gewoon hoogleeraar in de medicijnen en botanie. Als zoodanig verwierf hij een grooten naam en ontving hij van curatoren vele bewijzen van achting o.a. den titel van professor honorarius in archiater van Fries-

[p. 392]

land. Ook werd hij lid van den raad en burgemeester der stad. Hij overleed den 29 December 1700. Herm. Alexander Roëll hield een lijkrede op hem, in 1701 te Franeker in folio in het licht gegeven. Zijn beeld is in het koper gebragt en met een Latijnsch vers van Joh. Schotanus uitgegeven. Hij is tweemaal gehuwd 1 met Sophia Six, dochter van Jan Six en Anna Nicolai die hem drie dochters schonk, 2 (1683) met Maria van Hanenburgh, bij wien hij een zoon naliet, Bernardus Matthaeus, eerst student in de regten te Franeker, later luitenant bij het paardevolk, gehuwd met N. Schoonleben, kinderloos gestorven.

Philippus Matthaeus heeft behalve Disputationes Academicae niets in het licht gegeven.

Zie de Orat. funeb. Roëllii, Vriemoet, Ath. Fris. p. 427, seqq.; Jo Terentius, Vita Chr. Munsteri, p. 20; Schotel, Kerk. Dordr. D. II. bl. 21.