Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[Dirk III van Lynden]

LYNDEN (Dirk III van), heer van Lynden, Leede, Ommeren, Oudenweert en Alst, zoon van Dirk II van Lynden en van Agnes van Herlaar. Hij reisde, gedurende het leven van zijn vader, door Italië en keerde na diens dood terug om van zijn nalatenschap bezit te nemen. Vervolgens vertrok hij naar Duitschland en stond keizer Albert van Oostenrijk in zijne oorlogen tegen Bohemen bij. Na zijne terugkomst in zijn vaderland, huwde hij, omtrent 1312, Ermgard, dochter van Wouter, heer van Keppel, en van Alyd van Aaswyn. Toen keizer Lodewijk van Beijeren, den 19den Maart 1339, op den rijksdag te Keulen, het graafschap

[p. 798]

Gelder tot een hertogdom verhief en alzoo graaf Reinoud tot eersten hertog van Gelder aanstelde, voegde hij hem vier van de voornaamste edelen des lands, tot hooge ambtenaren toe, onder welke Dirk, heer van Lynden, zijn erfschenker was. Dirk liet het kasteel ter Leede, gedeeltelijk in 1318 door de Hollanders verbrand, gedeeltelijk in 1342 door eene aardbeving ingestort, weder opbouwen. Hij overleed in 1360 in hoogen ouderdom en werd in de kerk van Marienweert begraven, acht kinderen nalatende, onder welke Wouter van Lynden, Johanniter ridder te Jeruzalem en op het eiland Rhodus; Kornelis van Lynden, kanunnik der hoofdkerk te Utrecht, die met Willem, graaf van Henegouwen en Holland, in den oorlog tegen de Friezen, omtrent St. Olofsklooster, bij Staveren, 24 Sept. 1345 sneuvelde, welk lot ook zijn broeder Hubert van Lynden onderging. Beide werden in het klooster Bloemkamp begraven.

Zie Nijhoff, Gedenkw. uit de Gesch. van Gelderland. D. I. bl. 100.