Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 10

[Nicolaas van Kinschot]

KINSCHOT (Nicolaas van), zoon van den voorgaande en van diens eerste vrouw Justine Pijll, werd geboren te Delft den 29^sten Maart 1584. Naauwelijks zestien jaren oud, deed hij te Leiden in het openbaar eene Latijnsche redevoering over de heldendaden van prins Maurits. Dezelve zag het licht onder den titel van:

Oratio Panegyrica qua generatim fortissimi principis Mauriti, principis auriaci, comitis Nassavii etc. Marchionis Verae et Vlissingae etc. laudes speciatim vero conflictus prope Neoportum pertractatur. Recitata publice in Athenaeo Lugdunensis

[p. 192]

Batavo a Nikolao Kinschoto, Delphio 9 Septembris Anno 1600, Hagae-Comitis 1600. 4^o.

Voor de opdragt van deze oratie werd hem, bij resolutie van de staten, in dato 25 Maart 1600, vereerd eene medaille ter waarde van 36 guldens. Vooral is die oratie belangrijk om de uitvoerige lijst van bevelhebbers in de beide legers, die in den slag bij Nieuwpoort tegenwoordig waren. Hugo de Groot vereerde van Kinschot's arbeid met een Latijnsch epigramma en schonk den schrijver zijne vriendschap.

Van Kinschot volgde de Groot als fiscaal van Holland op en deed als zoodanig den 13^den Februarij 1614 den eed. Hij verwierf den lof van gematigdheid door eene bescheidene behandeling van de gevangene Remonstrantsche predikanten, welke hij in last had naar Loevestein te geleiden. Hij was de laatste procureur-generaal, die de civiele zaken der grafelijkheid bij de crimineele bediende. In 1638 deed hij afstand van zijn ambt. In de Hollandsche Consultatiën vind men, D. IV. bl. 569 en D. VI. bl. 388 en 633, adviezen van hem.

In laatstgenoemd jaar tot pensionaris van zijne geboorteplaats gekozen, verscheen hij vervolgens ter dagvaart, nam bij afwezigheid van den raadpensionaris Cats dit gewigtig ambt waar, en hield zijn roem staande tot aan zijn dood, die in October 1660 plaats had.

Van Kinschot was gehuwd eerst aan Clara Hesselt van Dinter, dochter van Andreas Hesselt van Dinter, raad in het hof van Brabant, bij wie hij drie kinderen verwekte, daarna aan Agatha de Jonge, dochter van Bonifacius de Jonge, heer van Oosterland, en van Magdalena Stavenisse, die hem zes kinderen schonk.

Zie Sweertius, Ath. Belg. p. 578; Grotii, Poemata (Lugd. Bat. 1617. 8^o.) p. 321, 323; van Bleyswijck, Beschrijv. van Delft, bl. 836; Brandt, Hist. der Reform. D. IV. bl. 1093-1095; Ferwerda, Ade'. Wapenb. in de Genealogie van van Kinschot 17de generatie; van Wijn, Bijv. op de Vaderl. Hist. van Wagenaar, D. XII. bl. 54, 55, Scheltema, Staatk. Nederl.; Vreede, de Hooge Raad van Holt enz. in Jaarb. voor de Regterl. Magt in Nederl. 1839. bl. 49; uit familie-berigten aangevuld.