Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 9

[Johannes Henricus Jungius]

JUNGIUS (Johannes Henricus), eigenlijk Johan Heinrich Jung geheeten, zag in 1715 te Osnabruck het levenslicht. Hij studeerde eerst te Jena, later te Leiden, onder Westenberg, Vitriarius en Burman, eindelijk te Göttingen, waar hij in 1746 tot secretaris der hoogeschool werd aangesteld en de Göttingsche Gelehrte Zeitung bezorgde. Na in het volgende jaar met de opvoeding van den prins van Wales, te Londen, tijdelijk te zijn belast geweest, begaf hij zich in 1751 weder naar Holland. Spoedig werd hij te Rotterdam met een gedeelte van het onderwijs aan de Latijnsche school belast, terwijl Gerard Meerman hem gebruikte bij de rangschikking zijner voortreffelijke boekerij. Als regtsgeleerde en geschiedvorscher muntte hij evenzeer uit. Na twaalf jaren hier te Lande te hebben doorgebragt, werd hij tot bibliothecaris te Hanover en historiograaf van het Brunswijk-Lunenburgsche huis aangesteld. Hij overleed den 14^den April 1799. Van zijne hand zijn de volgende schriften bekend:

Tabula academica, exhibens urbes Academiarum suarum celebritate ac nomine inclytae, Lugd. Bat. 1736. fol.

Eene tweede druk verscheen Gött. 1741, een derde Lond.

[p. 234]

1749, een vierde (zonder voorkennis des schrijvers) Gött. 1749.

De conditione medicorum apud veteres Romanos, Osnabr. 1739.

De jure Salinarum tum veteri tum hodierni liber singularis, Gött. 1743.

J.O. Westenbergii Opera Juridica, Hannov. 1746.-1747. 4^o. 2 vol. Het zoogenaamde derde deel (1758) is niet door hem bezorgd.

G.H. Ayreri Opuscula varii argumenti, T. I. Gött. 1746.

J.L. Waltheri Lexici Diplomatici p. III. Gött. 1747. fol.; Ulm. 1756. fol. Hiervoor plaatste hij zijne Verhandeling: de notis et siglis veterum Graecorum et Romanorum.

P. Virgilii Maronis Opera. etc. Roterod. (1756).

Dissertatio de sanctitate judicorum ab Imp. Romanis partim restituta, partim labefactata, Traj. ad Rh. 1759. 4^o.

Dissertatio de lutela feminarum iisque tutricibus apud Romanos et Batavos. Harderov. 1760. 4^o.

Verconius Thurinus, sive de poena fumi apud veteres. Roterod. 1761. 4^o. (Door Saxe bijzonder geprezen).

Historiae antiquissimae Comitatus Renthemiensis, liber III. Hann. et. Osnabr. 1773. 4^o.

Origanum Guelphicarum. T. V. Hannov. 1780. fol.

Dissertatio antiquaria de reliquis et profanis et sacris corumque cultu. Hannov. 1783. 4^o. Ook in het Hoogduitsch vertaald.

Nog wordt hij vermeld als schrijver van sommige met lof bekende akademische proefschriften, die aan de Nederlandsche akademiën zijn verdedigd.

Zie Weidlich, Geschichte der Jetztlebender Rechtsgelehrten, Th. I. s. 438-440; Biogr. Nachr. von Jetztleb. Rechtsgel. Th. I. s. 386; Saxe, Onom. Liter. T. VIII. p. 18, 19; Putter, Vers. einer gel. Geschichte der Univ. zu Gött. Th. I. 106. II. 88; Ersch und Graber, Enycl. der Künst u. Wissensch. B. XXVIII (1851.) s. 431.