Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Johannes Dibbets]

DIBBETS (Johannes), oudste zoon van den voorgaande, werd in 1627 te St. Anthoniepolder geboren, ging te Dordrecht ter Latijnsche school, studeerde te Leiden en werd in 1651 proponent en beroepen tot predikant te Westmaas, in 1653 te 's Gravendeel, in 1662 te Tholen, in 1671 te Brielle en van daar in 1673 te Dordrecht, waar zijne beroeping tot groote oneenigheden en het verspreiden van goddeloose en fameuse libellen tegen den kerkeraad aanleiding gaf. Hij werd in 1706 emeritus, overleed den 20^sten October 1709 en was den 26^sten Mei 1652 gehuwd met Maria Elbertsdam van der Beeck, die in 1675 te Dordrecht overleed en hem zes kinderen schonk, vier dochters en twee zonen, van welke laatsten de oudste hier volgt. Hij hertrouwde in 1676 met Elisabeth Borsselaar en na haar dood, in 1681, met Emerentia van der Kemp, weduwe van den predikant Nicasius.

Dibbets was een voortreffelijk geleerde, en hoewel geene geschriften door hem zijn uitgegeven, behalve eene Korte Belijdenis des geloofs, (Dordr. 1707. 8^o.), werd hij evenwel door

[p. 151]

zijne tijdgenooten als een man van buitengewone taalkennis, vooral der Oostersche taal, en doorkneed in alle soorten van geleerdheid genoemd, welke voortreffelijke gaven gepaard gingen met een buitengewoon innemend karakter en voorbeeldigen wandel.

Zie van Abkoude, Naamreg. van Ned. Boek. D. I. St. III; Schotel, Kerk. Dordr. D. I. bl. 389, 507-513.