Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[Andreas Colvius]

COLVIUS (Andreas), werd geboren te Dordrecht in het jaar 1594, en was de zoon van Nikolaas Heijmans, gezegd Kolff en Maria van Slingelandt. Na de voltrekking zijner voorbereidende studiën, vertrok hij naar de Leidsche hoogeschool en legde zich aldaar op de Grieksche en Hebreeuwsche talen, de wiskunde en de godgeleerdheid toe. In 1619 door de classis van Zuid-Holland als kandidaat aangenomen, werd hij kort daarna tot predikant te Rijsoort, nabij Dordrecht, beroepen. Hier verbleef hij tot in 1620, toen hij benoemd werd als hofprediker bij de ambassade in Venetië. Met den ridder Johan Berk, eerste afgezant van den staat bij genoemde republiek, vertrok hij derwaarts, en verbleef aldaar tot 1627. In het vaderland teruggekeerd, werd hij beroepen tot predikant bij de Waalsche gemeente te Dordrecht en den 20^sten Mei 1629 aldaar bevestigd. Hij werd in 1666 emeritus en overleed den 1^sten Julij 1671 in den ouderdom van 77 jaren. Hij was gehuwd met Anna van der Mijle, dochter van den geleerden Abraham van der Mijle en Anna van Duinen, bij wie hij een zoon verwekte Nicolaas genaamd, die volgt, en eene dochter Agniets, die haren echtgenoot Jacobus Rolandus, laatstelijk predikant te Dordrecht, elf kinderen schonk, en als eene vernuftige en schrandere vrouw genoemd wordt.

Andreas Colvius was een der geleerdste mannen van zijnen tijd. Naar het oordeel van zijne tijdgenooten, was hij een man voortreffelijk van hart en uitnemend van verstand en zeer gematigd in zijne godsdienstige denkwijze. Hij was niet onbedreven in de sterrekunde, een ijverig beoefenaar der natuurlijke historie, die eene uitmuntende verzameling horens, schelpen en andere natuurzeldzaamheden en eene rijke collectie boeken bezat. De regering van Dordrecht gaf hem meermalen blijken van hare achting en genegenheid; euratoren der Latijnsche school benoemden hem in 1648 tot hunnen ambtgenoot en tot bibliothecaris, en bij een groot aantal geleerden, zoo binnen als buiten'slands, met wie hij eene uitgebreide briefwisseling hield, stond bij in hooge achting.

Zijn portret door A. Cuijp geschilderd en door S. Savry in het koper gesneden, ziet het licht met een Latijnsch bijschrift van zijn vriend Claudius Salmasius.

Behalve eenige Latijnsche, Fransche en Italiaansche gedichten, voorkomende in de werken van zijne beroemde tijdgenooten, heeft Colvius zich bekend gemaakt door de vertaling uit het Latijn van het werk van den beroemden Venetiaan Fra Sar-

[p. 637]

pius Paölo, die hij tijdens zijn verblijf in Venetië had leeren kennen en wiens werk hij uitgaf, onder den titel van:

De Historie van de Inquisitie ende in 't bysondere, hoe deselve in het gebiedt van Venetien onderhouden wordt. Rotterdam, 1651, 12^o.

Ook schreef hij eenen brief aan Johan van Beverwijk over het geschil de Vitae termino, die voorkomt in diens Epist. Quaest. de Vitae termino, fatali an mobili.

Nederduitsche gedichten zijn ons van Colvius niet bekend, ofschoon gezegd wordt dat deze er van hem bestaan. De catalogus van zijne verzamelingen liet hij drukken in 1655 onder den titel van Catal. Musaei Andreae Colvii; uit welke blijkt dat hij niet alleen mineralen en insecten, maar ook verscheidene door kunst uitmuntende stukken bezat, als portretten, medailles, zoo oude als nieuwe. Zijne verzameling is door Theodorus Graswinkel bezongen.

Zie Balen, Beschr. van Dordr., bl. 194, 225, (met zijn portret). 1088 en 1089; W. te Water, Tweede Eeuwget. van de Geloofsbelijd., bl. 181 en 182; de Chalmot, Biogr. Woordenb.; Schotel, Kerk. Dordr., D. I. bl. 158, 320-323, 339; Schotel, Letter- en Oudheidk. Acondst., bl. 61, 83, 119, 162; van der Aa, Nieuw Woordenb. van Nederl. Dicht. ten verv. op Witsen Geysbeek, D. II. bl. 20; de Jonge, Nederland en Venetië, bl. 145 en 368; Muller, Cat. van portretten, bl. 63.