Het zwaare recht of de justitie. Gedaan aan een koopmans vrouw

Toepasselyk gezang op het voorgaande

Wys: Van den Handel.

De jalouzie is een kwaal,
Die de huwelyken principaal
Brengt tot verdervenis,
Zo het voor gewis,
Tot Hamburg is gebleeken,
Aan een ryke Koopman en zyn Vrouw,
Hoe de jaloersheid hun bragt in de rouw,
Door dat de Man verleid,
Verliefd op zyn dienstmeid,
Tot hun verdriet en spyt.

De vrouw bemerkte nu en dan,
De gulle liefde van haar Man,
Zy dagt ik zal de daad,
Wreeken vroeg of laat,
Kan ik hun betrappen,
Ik zal beletten hunne minnebrand
Ik zal de dartelheid maken van kant,
Zo stookt de duivel haar,
Door de jaloersheid klaar,
Op dat het al was klaar.

Op eenen morgen als de Man,
Was opgestaan om uit te gaan,
Zy volgt hem agter naar,
En zy vond hem klaar,
In de Meid haar Kamer,
Zij opgetogen maakt haar even ras

[p. 3]

 

Weder te bed tot haren Man uit was,

 

O teere Jonge Meid,

 

Die nog in het slapen zyt,

 

Het is uwen laatsten tyd.

Zy met een Mes als een Leeuwin
Komt zy de meid haar kamer in
Daar zy haar heeft vermoord,
Het is nooit gehoord,
Hoe een vrouw kan wezen,
Zy sleepte deze dochter wreed van zin,
Van boven onvermoeid den Kelder in.
Sneed haar vleesch verwoed,
Van het Lichaam, wat gemoed,
Ziet wat jaloersheid doet.

Bereiden het vleesch daar van,
Om smiddags te eeten voor haar Man,
Dat wel gebraden was,
Als de Man heel ras,
Kwam om te soupeeren,
Hy profiteerde van die droeve spys
Hij sprak: wel vrouw hoe smaakt van deze reis,
Dat vleesch zo zoet en flouw,
Zy zeid dat staat voor jouw,
Dat was uw heel getrouw,

Gij hebt dat vleesch zo teêr bemind,
Als 't geen men in de waereld vind
Het was u beter spys,
Vrouw maakt het my tog wys,
Wat is dat te zeggen,
Het is het vleesch van uwen beste vrind,
Die gy lang in het leven hebt bemind,
Komt wilt ras met mijn gaan,
Ik zal uw wijzen aan,
Het geen ik heb gedaan.

Zij brengt de man de kelder in,
Daar ziet ge uw geile hartsvriendin,
Hij riep: ô droevige meid,
Moest gij in deeze tijd,
Zo het leven derven,
Dat in de staat van uwen beste fleur,
ô Wreede Tijgerin! dees hart malheur,
Dat en vergeet ik nooit,
Roept haastig na uw dood,
U fouten zijn te groot-

De Man ging spoedig na de wet.
De vrouw die vlugten op een zet,
Men heeft haar geattrapeert,
En gearresteerd,
Zij is in de banden,
Het geen dat zij zal te verwagten zijn,
De dood is 't einde van haarsmert en pijn,
Ach menschen u bedaard,
Vlugt de Jaloerschen aard,
Eer dat gij kwalijk vaart.

EYNDE.