De zingende zwaan, of vervolg op de Overtoompse markt-schipper

[p. 41]

Een Nieuw Lied, van een Ruyter en een Meysje.

Stem: Wy wenschen u geluk, ô Vorst.

MYn Hert is voor alteyd verzeyd,
Aan zo een Ionge Maagd,
Die my beneemt mijn vryigheyd,
Daar zy haar roem op draagt;
Maar zy is ook met Min doorwond,
Om dat ik kus haar Rooder-mond,
Zomteyds, zomteyds, zomteyds.

Mijn Lief die komt dikmaal by my,

Dan zijn wy met ons Tween;
En zit wat aan mijn Groene zy,
Veel Kusjes ongemeen:
Maar haastig moet zy weer na Huys,
Dat is voor ons een droevig kruys;
Zy gaat, zy gaat, zy gaat.

Dan hebben wy wel braaf gekust,

Maar dan moet zy weer heen:
Ons Minne-brand blijft ongeblust,
Wy moeten zijn te vreen;
Tot dat nog eensjes komt die dag,
Dat men malkander kussen mag,
Mijn Lief, mijn Lief, mijn Lief.

Die hoop die blijft mijn altoos by

Dat ik eens Triumpheer;
Daar was geen blyder Dag voor my,
Als ik kreeg mijn begeer;
Dan heb 'k daar in nog geen verdriet,
Als my maar eens mijn Wil geschied:
Ik hoop, ik hoop, ik hoop.

[p. 42]

 

Laat ons dan wagten na die teyd,

 

Met een geduldig Hert;

 

Als wy eens door Godts goedigheyd,

 

Bevrijd zijn van die smert!

 

Dan blijf ik by u voor alteyd,

 

Als ik met vreugd mijn Schaapjes weyd,

 

In 't groen, in 't groen, in 't groen.

 

Dan leven wy in eer en deugd,

 

Als twee Getrouwde Lien;

 

Wy wenschen datte wy met vreugd,

 

Dit Uur haast mogen zien:

 

Dan leven wy regt met malkaar,

 

Als een verliefd vereenigt Paar,

 

In Min, in Min, in Min.