De zingende zwaan, of vervolg op de Overtoompse markt-schipper

Een Lied, op het gelukkig arriveeren van de Scheep-lieden, van 't verongelukte Schip het Huys in 't Bosch, gecommandeert door de Manhafte Zee-Capiteyn Steenis.

Voys: Wel wat heeft de Min, &c.

ZOu men nu van Vreugd niet zingen
Zou men niet Dank-toonen slaan,
Zou men nu niet op de baan
Met ons Amstel Lievelingen,
Vrolijk mee ten Ryen gaan?

Schoon Heer Steenis door ongelukken

Kiel en Mast en Raa verloor,
't Geen ons droevig klonk in 't oor,
Wijl 't Lands-Schip brak heel aan stukken,
Stiet en borst heel midden door.

't Was op de Kust van Babaryen

Daar den Turk voerd het gebied,
Daar men noyt verloszing ziet,
Uyt zijn Wreede Slavernyen,
Daar troost, hoop en bystand vliet.

[p. 22]

 

Van den Turk heel slaafs gekregen,

 

Kwam 't Grootmagtig Engeland,

 

De Consul van dat Magtig Strand,

 

Tot zijn hulp en dienst genegen,

 

Voed' haar in die droeve stand.

 

Ons Groot Mogende lieve Heeren,

 

Die voor dierbare Vryheyd staan,

 

Konden noyt beschouwen aan,

 

Waarde Vaderen in 't Regeeren,

 

Dat haar Volk zou onder gaan.

 

Zy besteeden Neerlands Gaven,

 

Maakten Vree by dat Geslagt;

 

Slaverny is hier veragt,

 

Dit is 't Werk voor alle Braven,

 

Zo is 't Volks Heyl volbragt.

 

Lieve Land en Stad-genooten,

 

Welkom in uw Vaderland:

 

Denkt een noyt volpresen Hand,

 

Heeft uw van uw Boey ontsloten,

 

Eerd den zeven Pijlen-band.

 

Laten nu uw Echt-vriendinnen,

 

Kinders die der zijn in tal;

 

Lof verkonden overal:

 

Dat zy Neerlands Heyl beminnen,

 

't Geen voor eerst niet eynden zal.

 

Zo Oranje blijft in 't leven,

 

Groeyd de vreugd voor Land en Kerk,

 

Dankt hem die ook in dit werk:

 

't Roer hem heeft in d'Hand gegeven,

 

Dat 's Lands Vad'ren Magt versterkt.

 

Gy weet wat het is te zeggen,

 

Als men dierbare Vryheyd mist,

 

Veelen zijn daar in vergist;

 

Dog gy kund het haar uyt leggen,

 

Dat 't is buyten 't Net gevist.

[p. 23]

 

Nog eens welkom lieve Vrinden,

 

Die 'k met Tranen heb beschreyd;

 

Dankt de Eeuwige Majesteyt!

 

Met opregten Prins-gezinden,

 

Leeft en sterft vol Zaligheyd.

 

Dat 's mijn Bee, mijn hoop en smeeken,

 

Ongelukkig en nu hersteld,

 

Slaverny toond zijn gewelt:

 

Maar de Leeuw op 't eerste teeken,

 

Band die Dwingland uyt het Veld.