De zingende kruijer

Zich vermakende met een aantal fraaije Liederen, welke veel gezocht en gezongen worden. Alle op bekende en aangename wijzen.

Zamenspraak tusschen een Vrijer en Vrijster.

J. Indien dat gij, o jonge jeugd!

Het zoet van uwen staat

De grond van alle zoete deugd,

Eens wist en hoe het gaat,

Ik wed dat voort een jong gezel,

En ook een maagdlijn vond,

Elk zou hem door dat zoet gekwel,

Hem voegen in 't verbond.

Men zou verbinden vroeg en laat,

Veel hartjes aan malkaâr,

Deez' zoete gulden liefdestaat,

Omhelzen menig Paar!

't Zou met veel jonge lieden zijn,

De hemel op de aard,

[p. 15]

 

Gedurig is het zonneschijn,

 

Daar de liefde zamen paard,

 

 

 

M. En beel u niet wat wonders in,

 

Al wordt er dit gezeid.

 

Dat even in de zoete min,

 

De meeste vreugde leid.

 

Het is altijd niet even mooi,

 

Kom, Zoetelief! maar te bed,

 

Men ziet dat dikmaals om een strooi,

 

Het ook wel wordt verzet.

 

 

2

De man is dikmaals al te stuursch,

 

Zîjn hoofd dat staat niet wel,

 

Ziet altijd even bang en zuur,

 

En toont hem altijd fel.

 

Hij slaat zijn lieve bedgenoot,

 

En stoot ze van hem uit,

 

Dit duurt dikwijls tot aan zijn dood,

 

Is dat geen blijde bruid?

 

 

 

J. Neen, speelnoot! dat en raaije niet,

 

Dat maakt jij al te krom,

 

Dat is gemaakte huizverdriet,

 

Ik keer het anders om.

 

Twee zieltjes die in ware deugn,

 

Te zamen zijn gepaard,

 

Genieten altijd zoete vreugd,

 

Want liefde is zoet van aard.

 

 

2

Het huwlijk is een schoone zaak,

 

Een aardsche paradijs,

 

Vol melodij en zoet vermaak,

 

En heeft een hooge prijs.

 

Geen ed'ler vreugd wordt ooit geteeld,

 

Dan door een echtbesluit,

 

Daarbij zoo wordt ook afgebeeld,

 

De geestelijke Bruid.

 

 

 

M. Wat vindt men al voor tegenspoed,

[p. 16]

 

Wanneer men is getrouwd,

 

Wat niet al veel zuur en zoet,

 

Zoodat het menig rouwt.

 

Veel jammer en veel droevig wee,

 

Veel hartzeer en verdriet,

 

Het huwlijk is een groote zee,

 

Vol lijden als men ziet.

 

 

 

J. Wel, Meisje! dat is misverstand,

 

Het zal wel anders gaan,

 

Wanneer gij dan een hupsche kwant,

 

Liefkoozende ziet aan.

 

Gelijk als toen gij, zoete meid!

 

Ook eertijds hebt gekraait,

 

Maar nu zoo is het zeggen uit,

 

't Kompas dat is verdraaid.

 

 

2

Geluk, dat wij in onze staat,

 

Gezegend mogten zijn,

 

Alsdat ik bij u kom te baat,

 

In blijdschap of in pijn.

 

En leven wij te zaâm in vreugd,

 

In druk of tegenspoed,

 

In liefde en in reine deugd,

 

Wij leven welgemoed.