De zingende kruijer

(ca. 1850)–Anoniem Zingende kruijer, De– rechtenstatus


Ninneklagt van eene Herder aan zijne Herderin. Wijze: O schoonste aller vrouwen. Ach, Herderin! ootmoedig, Ik kniel al voor u neêr, Ik min u overvloedig Ach, mint mij toch ook weêr; Bedroeft ben ik van zinnen, Godinne van de min, Ach, laat ik toch verwinnen, En neemt mij toch eens in. 2[regelnummer] O lieffelijk vermogen, O wonderlijke kracht, Mijn hart dat wordt gebogen En tot de min gebragt; Om u mijn Lief te spreken, Die veinst of niet en mint, Die nooit hoort naar mijn smeken, Maar 't al slaat in de wind. 3[regelnummer] Nogthans mijn Lief! eerwaardig, Door u, mijn lieve meid! Word' ik gemaakt zeer vaardig, En tot de min geleid; Ik weet, ach, geene reden, Waaruit mijn liefde spruit,
[pagina 8]
Al mijn genegenheden, O, uitverkoren Bruid! 4[regelnummer] Ach, Herderin! ziet neder, Ziet wie hier voor u leid Gebogen, ik kom weder Mijn allerliefste meid; Vertrouwd toch steeds mijn minnen, Die nooit iemand bespot, Ach, wijze Herderinne!, Houd mij niet voor uw zot. 5[regelnummer] O zon, o gulde stralen, Laat doch uw klaar gezigt, Eens door de wolken dalen, Gun mij het minste licht; Het minste van uw minne, Laat mij dan bij haar zijn, Zij is toch mijn vriendinne, Mijn zoete medecijn. 6[regelnummer] Ach, zieltje! die gestrengeld, Gestrengeld is door mijn, Gesmolten en gemengeld, Ach, mogt het waarheid zijn. Mogt ik met u in vreugde, Genieten hier op aard, Met u in ware deugde, De vreugd dat 't huw'lijk baart.