De Zeeuwsche minnezanger

Verzameling van Uitgezochte Liederen

Klacht van Amelia.

Wat brengt de liefde menig paar in druk,
Als d' ouders den echten trouw beletten,
Somtijds komt 't een of ander ongeluk,
Die hunne liefde doet verpletten,

[p. 29]

 

Amelia die werd gevrijd,

 

Haar ouders waren tegen,

 

Van eenen vrind, die haar bemindt,

 

Zij hadden elkander trouw gezworen,

 

Maar alle moeite was verloren.

 

 

 

Omdat haar ouders daar zoo tegen zijn,

 

Zoo moesten zij elkaar verlaten.

 

Hoe kan de liefde zoo standvastig zijn,

 

Dat alle dwang toch niet kan baten.

 

De schaamte van haar maagdenrood,

 

Moest voor de liefde buigen.

 

Amelia was kort daarna,

 

In een staat waar zij moest zuchten,

 

En haren minnaar moest gaan vluchten.

 

 

 

Schoon dat zijn lief stond in zijn hart geplant,

 

Hij nam een reis aan naar het Oosten,

 

Amelia bleef in verdriet en schand,

 

Wie zal deez' droevige dochter troosten?

 

Zij baarde een zoontje, schoon en frisch,

 

Waarmeê zij moest gaan dolen,

 

Langs weg en straat in slechten staat,

 

Zij riep met tranen en met zuchten,

 

Ach arm kind! waar gaan wij vluchten.

 

 

 

Maar toen het zoontje was omtrent vijf jaar,

 

Toen is zij op de baan gestorven,

 

Met haar onnoozel schepsel nevens haar.

 

Daar lag zij in haar fleur bedorven,

 

Het zoontje dwaalde langs de baan,

[p. 30]

 

Zonder vader of zonder moeder,

 

Tot zeven jaar, toen is zijn vaâr

 

Weer uit de Oost teruggekomen,

 

En heeft zijn liefje's dood vernomen.

 

 

 

Het zoontje was aan wal in slechten staat,

 

En ging rond om zijn brood te vragen,

 

Hij vroeg zijn vader in een slecht gewaad,

 

Zijn hart en bloed begon te jagen,

 

Hij ziet het wezen en gelaat

 

Als naar zijn beeld gesneden.

 

Hij riep, ach kind, van mij bemind,

 

Ik voel in heel mijn bloed en ader,

 

Als dat ik ben uw eigen vader.

 

 

 

Leefde Amelia, uw moeder, nog,

 

Dan waren wij gelijk voor dezen,

 

Maar door haar dood ben ik mijn leven moê,

 

Waarvan haar ouders d' oorzaak wezen,

 

Open uw graf, Amelia,

 

Dat ik met u kan rusten,

 

In eer en deugd met hemelvreugd,

 

Dat wij naar al onze verdrieten,

 

Voor Gods aanschijn den trouw genieten.

 

 

 

Hij heeft zijn zoontje vriendelijk gekust,

 

En met veel tranen overgoten,

 

En toen zijn liefde met het pistool gebluscht,

 

En zoo zijn droevig hart doorschoten.

 

Zoo is dit paar door liefdekracht,

[p. 31]

 

Voor hunnen tijd begraven,

 

Gij ouders treurt waar dit gebeurt,

 

Gij zijt de oorzaak door verdrukken,

 

Van veler kinderen ongelukken.