Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

[p. 352]

Sonnet, tot De ydel, aerdsche begeer-suchtighe Menschen.

GHy dvvaesigh aerdsche volck, dat nieuvvesuchtigh haeckt
Naer ick en vveet niet vvat voor menschelijck begeeren;
En staegh dijn lossche breyn gheduyrigh om laet keeren,
Soo lang de vvaggel-sin, met heb-vvil is vermaeckt:
Om dat ghy t'eenemael tot steyger-lust gheraeckt,
Na staet, en hoogh ghebied' om ander t'overheeren
Met schijn van macht, en pracht, en overmalle kleeren:
Maer, all' u doen is vvind, en reden datment laeckt.
Och! vvat vermach de mensch? vvat vvilmen sich vergrooten?
Men deyst toch vveder heen van daer men is ghesproten!
VVat baett' dan groot ghesach; off menigh landen-rijck,
Daer somtijts veel ghevolgh moet buyghen, stuypen, nygen,
Om door een ydel hoop, een schijn van gunst te krygen:
Denckt, dat de macht ontmacht vvanneermen vvert een Lijck.

't Sinnen-vverck sal haest gaen uyten,
Weerde LESER beydt noch wat:
Ey! doorsiet de Nepen-kluyten
Daermen, soetlijck wert ghevatt.